SQLite یک پایگاه داده کوچک،سریع ،کم حجم(حجمی در حدود ۵۰۰ کیلو بایت) و سورس بازی است که به زبان C در قالب یک کتابخانه نوشته شده است ویک پایگاه داده رابطه ای به حساب می آید.
استفاده از SQLite در دات نت فریم ورک بسیار ساده است. فقط کافی است پروایدر مربوط به آن را دریافت کنید و در کدهای قدیمی خود هر جایی مثلا sqlconnection داشتید آن‌را تبدیل به sqliteconnection کنید و امثال آن (به بیان دیگر، پروایدر تهیه شده از معماری ADO.NET پیروی می‌کند و عملا دانش قبلی شما به سادگی قابل استفاده و ارتقاء است). علاوه بر آن پروایدر ADO.NET تهیه شده برای آن، پشتیبانی از Entity framework را هم ارائه می‌دهد.
این دیتابیس تحت سیستم عامل‌های مختلف مهیا است و مهم‌ترین مزیت آن عدم نیاز به نصب آن میباشد. برخلاف پایگاه داده های cclient-server پایگاه داده ی SQLite به عنوان یک پروسه مجزا عمل نمی کند. بلکه به عنوان کتابخانه ای عمل می کند که همراه برنامه انتشار یافته و امکان دسترسی به دیتا را به برنامه می دهد و همانند بخشی از آن عمل می کند.
برنامه می بایست از طریق توابع فراهم شده اقدام به فراخوانی و دسترسی به دیتا نمایند که این نحوه فراخوانی باعث بهینه تر و سریعتر در دسترس قرار گرفتن نتایج خواهد شد. این روش از درخواست به سرویس های دیگر جهت دریافت اطلاعات که سایر پایگاه داده های از آن استفاده می کنند برای داده های کم حجم و پایگاه داده کوچک، بهینه تر است.
تمامی اطلاعات این بانک اطلاعاتی (شامل جداول، تعریفات، دیتا و غیره) در یک فایل که برای تمامی سیستم عامل ها یکسان است ذخیره می شود. این روش یکی از دلایل موفقیت این پایگاه داده به شمار می آید.
SQLite با توجه به نوع ساختاری که دارد تعدادی از ویژگی های استاندارد که در SQL-92 به تصویب رسیده را پشتیبانی نمی کند. شاید بزرگترین این موارد عدم پشتیبانی از توابع وstored procedure ها باشد. سایر موارد استاندارد SQL پیاده سازی شده و در دسترس هستند.
موارد قابل استفاده در این پایگاه داده را می توان trigger ها، View ها و Query های پیچیده نام برد.
یکی از موارد جالب در پیاده سازی SQLite نحوه اعمال نوع داده ها به فیلدها (Columns) است. در این پایگاه داده به جای اختصاص دادن نوع به فیلد مورد نظر که در اکثر پایگاه داده های معتبر از این روش استفاده می شود، فقط نوع به مقدار (value) داده شده اختصاص داده می شود. برای مثال اگر نوع فیلدی Integer تعریف شده باشد و کاربر قصد وارد کردن داده ای از نوع رشته را داشته باشد، موتور پایگاه داده ابتدا سعی خواهد کرد که داده را به نوع Integer تبدیل کند. این باعث افزایش انعطاف پذیری نوع داده های فیلدها می شود. مخصوصا وقتی که نیاز به عمل bind در سایر زبانها به صورت دینامیک مورد نیاز باشد.